ประวัติหลวงพ่อเล็ก
ผมเชื่อว่าหลายๆคนคงเพิ่งได้ยินชื่อของหลวงพ่อเล็ก วัดจุ้มปะ เป็นครั้งแรก ดังนั้นในเวลานี้เชื่อว่ายังไม่มีพระเครื่องวัตถุมงคลเก๊ของท่าน ดังนั้นถ้าใครเจอวัตถุมงคลของท่านก็รีบเก็บๆกันได้ เท่าที่ผมเดาคือ จำนวนการสร้างนั้นไม่ได้มีมากมาย และยังไม่มีสื่อที่ไหนนำเรื่องราวของท่านไปสร้างกระแสและเชื่อว่าท่านยังคง ดังเงียบๆต่อไป เพราะตามสูตรการปั่นปั้นพระเครื่องของวงการนั้น ต้องมีปริมาณพระเครื่องของเกจิท่านนั้นในปริมาณที่ไม่มากเกินไม่น้อยเกิน จึงจะคุ้มค่าแก่การปั่น ยิ่งพระเครื่องมีปริมาณหมุนเวียนน้อยเกินไป การปั่นมักไม่ค่อยสำเร็จ เพราะแม้ปั่นได้ราคาจริงแต่หาพระมาป้อนไม่ได้ก็ไม่คุ้ม.....

หลวงพ่อเล็ก วัดเจริญภูผาหรือวัดจุ้มปะ อ. รัตภูมิ จ. สงขลา วัดเจริญภูผามีฐานะเป็นวัดราษฎร์เล็กๆ ตั้งอยู่ที่ ต. คูหาไต้ อ. รัตภูมิ จ.สงขลา อาณาเขตของวัดด้านหนึ่งอยู่ติดกับเขาจุ้มปะชาวบ้านในพื้นที่จึงนิยมเรียกวัด นี้ติดปากกันว่า....”วัดจุ้มปะ” ตามประวัติวัดนี้สร้างขึ้นเมื่อราวปี พ.ศ. 2390 โดยพระสงฆ์รูปหนึ่งซึ่งชาวบ้านเรียกท่านกันว่า...”พ่อท่านในเมรุ” ไม่มีบันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับการสร้างวัดและเจ้าอาวาส เล่ากันแต่ว่าพ่อท่านในเมรุเป็นเจ้าอาวาสรูปแรก เป็นพระสงฆ์ที่มีศักดิ์สิทธิ์มีอภินิหารเป็นที่นับถือกันมาก เมื่อพ่อท่านในเมรุมรณภาพไปแล้ว ก็ไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับเจ้าอาวาสรูปต่อๆมา ทราบกันแต่ว่าเมื่อหลังจากพ่อท่านในเมรุมรณภาพแล้วต่อมาวัดจุ้มปะก็กลายเป็น วัดร้าง ไม่มีพระสงฆ์มาอยู่จำพรรษา วัดจุ้มปะนี้ร้างอยู่หลายปี ต่อมาก็ได้มีพระธุดงค์รูปหนึ่ง “พระสี” ได้แบกกลดเดินธุดงค์มาจาก รัฐกลันตัน มาเลเซีย ผ่านมาที่วัดจุ้มปะซึ่งขณะนั้นเป็นวัดร้าง แล้วได้พบกับอภินิหารของพ่อท่านในเมรุผู้สร้างวัดและเจ้าอาวาสรูปแรก จึงเกิดความศรัทธาได้ลงมือชวนชาวบ้านละแวกนั้นฟื้นฟูวัดจุ้มปะขึ้นใหม่จนมี ความเจริญสู่สภาพเดิม หลังจากนั้นพระสีก็แบกกลดเดินธุดงค์ไปยังที่อื่นต่อไป เนื่องจากท่านเป็นพระธุดงค์ไม่ยึดติดกับสถานที่ ชาวบ้านซึ่งมีกำนันทับ จันทสุวรรณเป็นผู้นำ เกรงว่าหากไม่มีพระสงฆ์มาอยู่จำพรรษา วัดจุ้มปะก็คงจะกลายเป็นวัดร้างเหมือนเดิมอีก จึงพร้อมใจกันชวนไปนิมนต์หลวงพ่อเล็ก ซึ่งขณะนั้นจำพรรษาอยู่ที่วัดควนขันมาเป็นเจ้าอาวาสเมื่อ พ.ศ. 2477 นับแต่หลวงพ่อเล็กมาเป็นเจ้าอาวาสวัดจุ้มปะ หรือ วัดเจริญภูผาก็มีความเจริญเรื่อยๆตามลำดับมาจนปัจจุบันนี้ ประวัติของหลวงพ่อเล็กท่านเกิดเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2447 ณ บ้านพรุพ้อ ต. ป่าบอนเหนือ อ. ปากพยูน จ. พัทลุง บิดาชื่อแสง มารดาชื่อแก้ว ครอบครัวของท่านประกอบอาชีพทำนาแต่ด้วยที่ท่านมีแว่วฉลาดมาแต่เล็กๆ บิดาจึงพาไปฝากให้เรียนหนังสือกับพ่อท่านไข วัดพรุพ้อซึ่งเป็นวัดที่อยู่ใกล้ๆบ้าน สมัยนั้นการเรียนหนังสือตามวัดนิยมเรียนหนังสือไทยและหนังสือขอมไปพร้อมๆกัน อีกทั้งพระสงฆ์ที่วัดยังหัดให้ท่องบทสวดมนต์ 7 ตำนาน และ 12 ตำนานอีกด้วย หลวงพ่อเล็กสามารถเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วพ่อท่านไข่เห็นหลวงพ่อเล็กมีสติ ปัญญาเฉลียวฉลาด จึงไปขอโยมบิดามารดาหลวงพ่อเล็กให้ท่านบรรพชาเป็นสามเณรแต่หลวงพ่อเล็กไม่ ยอม ต่อมาเมื่อหลวงพ่อไข่ลาสิกขาออกไป หลวงพ่อเล็กจึงออกจากวัดพรุพ้อกลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม หลวงพ่อเล็กมีความรักใคร่ในการขวนขวายหาความเรียนรู้อยู่เสมอเมื่อกลับมา อยู่บ้านแล้วแต่ก็ยังคิดอยากจะหาความรู้ศึกษาเพิ่มเติมอีกจึงขออนุญาตโยม บิดามารดาไปเรียนต่อยังสำนักอื่นๆซึ่งอยู่ห่างไกลออกไปแต่โยมทั้งสองเป็น ห่วงไม่อยากให้ออกไปอยู่ไกลบ้าน หลวงพ่อเล็กจึงต้องเล่าเรียนตามสำนักต่างๆ ซึ่งอยู่ละแวกใกล้ๆบ้านแทน

ครั้งเมื่ออายุครบบวช โยมบิดามารดาจึงพาหลวงพ่อเล็กไปฝากกับพ่อท่านมหาลอย วัดแหลมจาก ต.ปากรอ อ.เมือง จ. สงขลา พ่อท่านมหาลอยจึงเป็นอุปัชฌาย์จัดการอุปสมบทหลวงพ่อเล็กเป็นพระภิกษุ ได้รับนามฉายาว่า “ลัมภโก” สำหรับพ่อท่านมหาลอยผู้เป็นอุปัชฌาย์ของหลวงพ่อเล็กนี้ ก็นับได้ว่าเป็นพระสงฆ์ผู้มีบารมีความศักดิ์สิทธิ์สูงมากท่านหนึ่งของภาคใต้ เมื่อยุคสมัยหลายสิบปีมาแล้ว มีอภินิหารเป็นที่เล่าลือกันอย่างกว้างขวาง เป็นที่นับถือศรัทธาของชาวบ้านในชายแดนภาคใต้ตอนล่างไปตลอดถึงในประเทศ มาเลเซียเหรียญพ่อท่านมหาลอยรุ่นแรกแม้จะเป็นเหรียญตาย แต่ก็มีประสบการณ์มากจนกลายเป็นเหรียญยอดนิยมราคาหลักหมื่นของภาคใต้ และหายากมากจนกระทั่งทุกวันนี้ อุปสมบทแล้วหลวงพ่อเล็กได้กราบลาพ่อท่านมหาลอยไปจำพรรษาที่ วัดพรุพ้อ บ้านเกิดจากนั้นก็ได้ออกธุดงค์และแสวงหาความรู้เพิ่มเติมตามสำนักต่างๆ แล้วก็ไปจำพรรษาที่วัดควนขัน ที่นี่เองที่กำนันทับ จันสุวรรณมานิมนต์ไปจำพรรษาที่วัดจุ้มปะ ครั้งแรกหลวงพ่อเล็กปฏิเสธไปก่อน ต่อมากำนันทับกับชาวบ้านชวนกันยกขบวนมานิมนต์อีก ท่านเห็นว่าชาวบ้านมีความศรัทธาแน่วแน่ จึงรับนิมนต์มาเป็นเจ้าอาวาสวัดจุ้มปะนับแต่นั้นมา แรกๆที่มาอยู่วัดจุ้มปะ หลวงพ่อเล็กอยู่ในฐานะเจ้าอาวาสอย่างไม่เป็นทางการ แต่ก็ได้ชักชวนชาวบ้านพัฒนาทำนุบำรุงจนวัดมีความเจริญขึ้นตามลำดับซึ่งก็ใช้ เวลาอยู่นานหลายปี จนกระทั้งถึงปี พ.ศ. 2494 ทางคณะสงฆ์จึงแต่งตั้งหลวงพ่อเล็กเป็นเจ้าอาวาสวัดจุ้มปะอย่างเป็นทางการ หลวงพ่อเล็กนับว่าเป็นพระสงฆ์ที่ใจดีมีเมตตาแก่ชาวบ้านทั่วไป ให้การต้อนรับแก่ผู้คนที่มาหาโดยไม่เลือกชั้นวรรณะ กิตติศัพท์ความศักดิ์สิทธิ์ของท่านแพร่ขยายทั่วไป และแผ่ขยายเข้าไปถึงในประเทศมาเลเซียและสิงคโปร์แม้ว่าต้อนปลายๆอายุท่าน อาพาธด้วยโรคชรา แต่ก็ยังคงต้อนรับแก่ชาวบ้านที่ศรัทธามานมัสการอย่างเต็มที่จนกระทั่งร่าง กายทรุดโทรมตามลำดับในที่สุดท่านก็ถึงแก่มรณภาพ เมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2525 รวม อายุ 78 ปี คงทิ้งไว้แต่คุณงามความดี และวัตถุมงคลเป็นที่นิยมศรัทธามาจนตราบเท่าทุกวันนี้