บทความ

หน้าร้าน : Gallery สินค้า : ข่าวสารจากร้านค้า : วิธีการชำระเงิน : ติดต่อร้าน : บทความ : เรื่องมันเป็นอย่างนั้น

พระแท้ทั่วไทย

ลำดับที่เยี่ยมชม

Online: 53 คน

ยินดีต้อนรับ เข้าสู่ : พระแท้ทั่วไทย

รายละเอียดร้านค้า

ชื่อร้านค้า

พระแท้ทั่วไทย

ชื่อเจ้าของ

ธชณัฐ คงแก้ว

รายละเอียด

ให้เช่าบูชา แลกเปลี่ยน พระเครื่องคณาจารย์ วัตถุมงคลต่างๆ ทุกสายทั่วไทย โดยเฉพาะหลวงปู่หมุนวัดบ้านจาน และ พระกรุทุกชนิด

เงื่อนไขการรับประกัน

เก๊คืนเต็มจำนวน รับประกันความพึงพอใจภายใน7วัน และรับประกันความแท้ตลอดชีพ หากต้องการคืนพระให้คืนตามสภาพเดิม และควรตรวจสอบหลังได้รับพระไปแล้วครับ ..ท่านสามารถชำระเงิน ผ่านทางธนาคาร ......ธนาคารกรุงไทย บัญชี 826-0203-13-8 ประเภทออมทรัพย์ สาขาเชียรใหญ่ นายฐณันภธณ์ คงแก้ว ......///หลังจากชำระเงินให้แจ้ง ชื่อ ที่อยู่ เพื่อการส่งพระ มาได้ที่ โทรศัพท์ 063-9493693 ไอดีไลน์ TANA514 และ Facebook พจน์ พฤกษา ขอบคุณครับ

ที่อยู่

132 ม.4 ต.ท่าซอม อ.หัวไทร จ.นครศรีธรรมราช 80170.

เบอร์ที่ติดต่อ

063-9493693 (ภธณ์)

E-mail

aaaa996142@gmail.com

วันที่เปิดร้าน

02-06-2557 วันหมดอายุ 12-06-2568

ท่านสามารถชำระเงิน ผ่านทางธนาคาร อีแบงค์กิ้ง หรือ ตู้ ATM ตามบัญชี ด้านล่าง
โลโก้	ธนาคาร	สาขา	ชื่อบัญชี	เลขที่บัญชี	ประเภทบัญชี

บทความ
04-08-2557 เข้าชม : 1173 ครั้ง

เล่าเรื่องทั่วไปในวัยที่ผ่านมา ยังพอจำได้แต่ไม่แจ่มชัดนักเพราะความทรงจำเก่าๆย่อมถูกลบเลือนไปเมื่อระยะเวลาได้ล่วงเลย แต่ถึงอย่างไรก็ตามความรู้สึกดีๆจะเกิดขึ้นเสมอเมื่อได้ระลึกถึงในสิ่งที่ผ่านมาได้ในวัยเด็ก...ยังจำได้ว่าในตอนเด็กๆผมต้องเดินไปโรงเรียนตั้งแต่เช้าไม่ต้องผ่านหน้าวัดพัทธสีมาก็เลี้ยวซ้ายเข้าโรงเรียนชุมชนพิบูลสงคราม เพราะทางเข้าโรงเรียนผมตรงกับทางเข้าวัดพัทธสีมา ก่อนจะถึงทางเข้าจะมีปากบางหรือคลองสายเล็กอยู่หน้าวัดมีผักตบชวาเต็มน่ากลัวมากมีคนกล่าวว่ามีจรเข้อยู่ด้วยแต่พ่อท่านหนูจันทร์ท่านเสกคาถาไว้ไม่ให้มันขึ้นมากัดใคร อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีจรเข้จริงหรือเปล่าเพราะผมไม่เคยเห็นตั้งแต่เข้าเรียน ป.1-ป.6 ก่อนจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ แต่ที่ผมเห็นจนชินตาก็คือที่ป่าช้าวัดพัทธสีมามีกุฎิเล็กๆอยู่กูฎิหนึ่งซึ่งเป็นที่พำนักพักอาศัยของพ่อท่านหนูจันทร์เป็นกูฎิไม้มุงด้วยจากขนาด3คูณ3เมตร อยู่ติดกับเชิงตะกอนเผาศพที่กุฎิมีบรรยากาศร่มรื่นต้นไม้หลากพันธุ์ปกคลุมรกทึบจนดูน่ากลัว และจะเห็นพ่อท่านหนูจันทร์เดินอยู่บริเวณกุฎิมีพวก หมูดิน หมา แมว เสือปลา(เขาว่าเป็นเสือชนิดนึงแต่มันกินปลา)ตัวสองตัว มูสัง กะรอก ไก่เถื่อนลิงลม นกหลากหลายชนิดจะเดิน วิ่ง หรือบินตามท่านทุกวัน ที่ผมได้เห็นสัตว์เหล่านั้นพ่อท่านหนูจันทร์ตั้งชื่อให้เกือบทุกตัว มีนกตัวนึงอยู่บนต้นไม้พอพ่อท่านเรียกชื่อมันจะบินลงมาเกาะที่มือท่านทัันที แต่น่าแปลกว่าสัตว์เหล่านั้นไม่มีการทำร้ายกันเลยแม้เวลาท่านให้อาหารพวกมันมันก็จะรอให้พ่อท่านหนูจันทร์เรียกก่อนมันจึงจะเข้ามาทีละตัวส่วนพวกนกเล็กๆที่ไม่มีชื่อก็จะรอให้ท่านโปรยหรือวางให้กินตอนแรกผมไม่รู้จักท่านเพราะเราเด็กเกินไปที่เข้าใจว่าท่านทำได้อย่างไร เราก็แค่อยากได้สัตว์เหล่านั้นมาเลี้ยงที่บ้านเท่านั้น แต่ที่อยากได้มากก็คือไก่แจ้ และไก่เถื่อน ผมก็อยากได้แต่ไม่กล้าขอท่าน วันนึงเพื่อนมาแต่เช้าแล้วเข้าไปขอไก่แจ้จากท่าน ท่านบอกว่าถ้าจับได้ก็เอาไปเลยแล้วหัวเราะเบาๆอย่างเอ็นดูเด็กเพื่อนหลายคนจึงลงมือล้อมจับไก่ท่านว่าเอาตัวใหนก็ได้แต่ห้ามทำร้ายมันเพือนสี่ถึงห้าคนรวมทั้งผมก็ค่อยๆเดินไปที่ไก่แจ้หมายตาเอาตัวสวยจ่าฝูงเลยเราทำเป็นวงกลมเพื่อจับไก่มันก็ยืนหันซ้ายหันขวาหนีไม่พ้นแน่พ่อท่านหนูจันทร์นั่งมองอยู่บนกุฎิแล้วยังหัวเราะที่พวกเราตั้งใจกันมากพอเราถึงตัวไก่ก็ตรุบพร้อมกันเพื่อนบอกว่าจับได้เราดีใจมากแต่พอเอามาดูไก่แจ้ตัวนั้นดันเป็นงวงตาลแก่ ส่วนไก่แจ้วิ่งออกไปจากกลุ่มพวกเรา แล้วไปยืนตีปีกขันเยาะเย้ยเราแล้วบินหนีไปพ่อท่านหัวเราะชอบใจแล้วบอกว่าค่อยมาจับวันหลังออีกวันนี้หมดเวลาแล้วเราถามพ่อท่านว่าตะกี้ทำไมเราจับไก่แต่กลายเป็นงวงตาลท่านอมยื้มแล้วบอกว่าอย่าเอาเลยไก่หรือสัตว์ต่างๆปล่อยให้มันอยู่ตามธรรมชาติแหละดีแล้วเพราะถึงเอาไปเลี้ยงดีอย่างไรมันก็ไม่มีความสุขเหมือนอยู่ในธรรมชาติ แต่เราก็ยังอยากได้แต่ในเมื่อท่านไม่ให้แล้วเราก็เปลี่ยนจากไก่มาเป็นขอของศักดิ์สิทฺทธฺ์ท่านหัวเราะแบบเอ็นดูพวกเราท่านบอกว่าถ้าคิดว่าอะไรศักดิ์สิทธิ์ก็เอาไปเถอะ ผมเคยได้ยินแม่เฒ่าบอกว่าผ้าจีวรท่านศักดิ์สิทธิ์นักใช้กันผีได้ผมจึงขอเศษจีวรของท่าน ท่านฉีกวรที่วางอยู่ไกล้ๆแล้วคลึงเป็นสายคาดเอวให้คนละเส้นแล้วบอกว่าให้เก็บเอาไว้ให้ดีพูดจบท่านก็ให้พวกเรากลับเข้าโรงเรียน...เราเข้าโรงเรียนสายเจอครูที่ทางเข้า ท่านเรียกเราเข้าไปแล้วบอกว่าจะหวดคนละห้าทีให้เราไปหาไม้มาเองผมไปเอาอันเล็กๆมาแต่ในใจภวนาว่าขออย่าให้ครูตีเลย พอเอาไม้มาครบ ห้าคนครูท่านก็บอกว่าครั้งนี้ให้อภัยก็แล้วกันถ้ามีครั้งหน้าจะตีเป็นสองเท่า พวกเราจึงได้กลับเข้าห้องเรียนตามปกติพอถึงห้องเราโค้งคำนับขออนุญาตครูที่สอนอยู่เพื่อเข้าห้องแต่ท่านไม่หันมามองไม่มีใครมองพวกเราเลยเหมือนไม่เห็นพอเข้ามานั่งท่านก็สอนสักพักแล้วสั่งการบ้าน...เรื่องวันนั้นผมจำไม่เคยลืมผมว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆแต่ผมดึงเอาจีวรคาดเอวพ่อท่านหนูจันทร์จากกระเป๋าเสื้อนักเรียนออกมาดูแล้วคาดเอวทันที..................ทุกอย่างเป็นเรื่องจริงที่ผมและเพื่อนพบมาแล้ววันหลังจะมาเล่าเรื่องในอดีตให้ฟังอีกครั้งเพราะยังมีอีกมากมายที่อยากถ่ายทอดประสบการณ์ที่พบมาให้เพื่อนๆฟังกันสำหรับบทความบทนี้ขอจบแค่นี้นะครับ..........ดวยความเครพยิ่งครับ จากนายไวพจน์ คงแก้ว