เรื่องมันเป็นอย่างนั้น

หน้าร้าน : Gallery สินค้า : ข่าวสารจากร้านค้า : วิธีการชำระเงิน : ติดต่อร้าน : บทความ : เรื่องมันเป็นอย่างนั้น

พระแท้ทั่วไทย

ลำดับที่เยี่ยมชม

Online: 49 คน

ยินดีต้อนรับ เข้าสู่ : พระแท้ทั่วไทย

รายละเอียดร้านค้า

ชื่อร้านค้า

พระแท้ทั่วไทย

ชื่อเจ้าของ

ธชณัฐ คงแก้ว

รายละเอียด

ให้เช่าบูชา แลกเปลี่ยน พระเครื่องคณาจารย์ วัตถุมงคลต่างๆ ทุกสายทั่วไทย โดยเฉพาะหลวงปู่หมุนวัดบ้านจาน และ พระกรุทุกชนิด

เงื่อนไขการรับประกัน

เก๊คืนเต็มจำนวน รับประกันความพึงพอใจภายใน7วัน และรับประกันความแท้ตลอดชีพ หากต้องการคืนพระให้คืนตามสภาพเดิม และควรตรวจสอบหลังได้รับพระไปแล้วครับ ..ท่านสามารถชำระเงิน ผ่านทางธนาคาร ......ธนาคารกรุงไทย บัญชี 826-0203-13-8 ประเภทออมทรัพย์ สาขาเชียรใหญ่ นายฐณันภธณ์ คงแก้ว ......///หลังจากชำระเงินให้แจ้ง ชื่อ ที่อยู่ เพื่อการส่งพระ มาได้ที่ โทรศัพท์ 063-9493693 ไอดีไลน์ TANA514 และ Facebook พจน์ พฤกษา ขอบคุณครับ

ที่อยู่

132 ม.4 ต.ท่าซอม อ.หัวไทร จ.นครศรีธรรมราช 80170.

เบอร์ที่ติดต่อ

063-9493693 (ภธณ์)

E-mail

aaaa996142@gmail.com

วันที่เปิดร้าน

02-06-2557 วันหมดอายุ 12-06-2568

ท่านสามารถชำระเงิน ผ่านทางธนาคาร อีแบงค์กิ้ง หรือ ตู้ ATM ตามบัญชี ด้านล่าง
โลโก้	ธนาคาร	สาขา	ชื่อบัญชี	เลขที่บัญชี	ประเภทบัญชี

เรื่องมันเป็นอย่างนั้น
19-09-2557 เข้าชม : 1229 ครั้ง

เมื่อก่อนตอนเพิ่งเดินเข้ามาในวงการพระเครื่อง ผมอยู่กับพระกับเจ้ามาตลอดเกิดเพียงความแปลกประหลาดหรืออัศจรรย์ใจในสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้แต่มันก็เป็นไปได้ หรือกล่าวอีกความหมายหนึ่งคือได้เจอได้ฟังเรื่องราวปฏิหารต่างๆกับพระเครื่องมาตลอด จึงมีความชื่นชอบอยากได้ พอที่วัดใหนมีงานเขามักจะแจกพระเคื่องกันในสมัยยี่สิบสามสิบปีก่อนเขาสร้างพระมาส่นมากจะเป็นเหรียญเพราะทนทานและชำรุดยากกว่าเนื้อผง เพราะเขาสั่งปั้มมาจากโรงงานแล้วเอามาส่งที่วัด ส่วนถ้าเป็นเนื้อผงที่วัดก็จะเอามาปั้มกันเอง แต่เท่าที่ผมได้รับในงานแจกของวัดส่วนมากจะเป็นเหรียญเสียส่วนใหญ่ สมัยก่อนเขาไม่มีค่าจองหรือราคาพระเครื่องหรอก แต่เขาให้ทำบุญแล้วหยิบพระเครื่องไปได้เลยกี่องค์ก็ได้ ผมนั้นยังเด็กเงินในไม่ได้มีมากพอจะทำบุญทางบ้านให้มาก็มาซื้อขนมกินในวัด หรือถ้าดีหน่อยได้มาซื้อของเล่นแต่มันแค่สองบาทสามบาทเท่านั้น เราก็กลัวเงินหายไม่กล้าเอาใส่กางเกงเลยเอาใส่ไว้ที่ชายเสื้อแล้วใช้ยางเเส้นรัดไว้เวลาเดินไปใหนก็จะเห็นเหรียญติดอยู่ตลอดเวลาและไม่ค่อยหาย แต่ผมก็อยากได้เหรียญพระเลยไปทำบุญหนึ่งบาทบ้างสองบาทบ้างแล้วเอาเหรียญมาหนึ่งเหรียญ พอได้มาถึงก็จะเอาไปอวดเพื่อนๆว่าเราได้เหรียญพระมาแล้วเหรียญนีศักดิ์สิทธิ์เห็นว่าพระองค์นี้เก่งหายตัวได้บ้าง ยิงไม่เข้าบ้าง เพื่อนๆบางคนก็พยายามไปหามาบ้างบางคนไปขอบางคนไปทำบุญเท่าที่พอมีเงิน ถ้าที่ใหนไม่มีเงินจริงๆผมก็จะไปขอคนแจกเขาก็ให้มาเป็นกำๆเลย เป็นอย่างนี้มาตลอดเลยกลายเป็นคนชอบสะสมพระผมส่องอะไรไม่เป็นหรอกครับตอนนั้นขนาดเงินหนึ่งบาทยังหาไม่ได้ผมก็ไม่มีทางได้ซื้อกล้องส่องพระหรอกครับและก็เคยเห็นผู้ใหญเขาส่องพระกันผมไม่รู้ว่าเขาส่องทำไมก็เห็นอยู่ว่าเป็นพระที่เอามาจากบาตรน้ำมนต์ที่เขาแจกเมื่อครู่ พอได้พระมาอวดเพื่อนแล้วก็เอาใส่กระป่องลูกอมแฮ็กไว้ เพราะกระป่องดังกล่าวจะเป็นที่รวบรวมพระของทุกคนที่ได้มาไม่ว่าจากที่ใหนไม่ว่าจะเป็นเหรียญหรือผงก็จะใส่รวๆกันไว้ในกระป่องนั้นจนนับไม่ถ้วน แล้วก็ลืมหายไปยังคงแขวนแต่รูปพ่อท่านชูเฒ่าที่พ่อท่านหนูจัทร์มอบให้ไว้ตลอดมาจนถึงปัจจุบัน สมัยนั้นเราแขวนพระแบบเปลือยได้ยินคนแก่พูดว่าถ้าใส่จนพระสึกไปกับหงื่อเนื้อเหล็กและความศักดิ์สิทธิ์จะซึมเข้าผิวหนังทำให้ยิงไม่เข้า (สมัยนั้นเน้นยิงไม่เข้าหรือคงกระพันมากกว่าด้านโชคลาภ)ผมก็แขวนจนสึกด้านหลังเหรียญเบลอไปมากจนมีร้านอัดกรอบพลาสติกมาเลี่ยมพระในวัดเมื่อสามสิบปีก่อนเลยได้เอาพระเลี่ยมกรอบเพราะเห็นเพื่อนๆเลี่ยมแล้วสวยดีต่อมาหลังจากที่พ่อท่านหนูจันทร์มรณภาพก็มีคนสอบถามเช่าหาเหรียญรุ่นแรกของท่าน ผมจำได้ว่าวันหนึ่งมีคนในเครื่องแบบคนนึงแต่ไม่รู้ว่าทำงานอะไรมาถึงก็มาจับตัวผมแล้วขอดูพระที่แขวนอยู่พอเห็นว่าเป็นเหรียญพ่อท่านชูเฒ่าแกก็พูดว่าไม่ใช่เหรียญพ่อท่านหนูจันทร์ ไม่เอาดีกว่า เขาพูดว่าไม่เอาดีกว่า พูดเหมือนกับว่าเขาจะขอ หรือบังคับเอาอันนี้ผมไม่ทราบ แต่ถามผมว่ามีเหรียญพ่อท่านหนูจัทร์ไหม ผมบอกว่ามี 1 เหรียญพ่อท่านหนูจันทร์ให้ไว้แกบอกว่าไปเอามาขายแกแกให้สิบบาท(สมัยไม่เยอะแล้ว 2529)ผมบอกว่าไม่ได้พ่อท่านให้ไว้กับมือและเขียนยันต์ให้ด้วยท่านสั่งว่าอย่าให้ใคร เหมือนองค์นี้ คราวนี้แกก็หันมาดูที่คอผมแล้วถามว่านี่พ่านจารให้หรือ ผมบอกว่าไม่รู้แต่ท่านเอาเล็กมาขีดๆเป็นยันต์ให้ คนคนนั้นก็บอกว่านั่นแหละเขาเรียกว่าจาร คราวนี้แกยื่นใบร้อยให้ผมเลยแกบอกว่าแกขอเช่า ผมไม่รู้ว่าคำว่าเช่าคือการขาย แต่ผมยึดมั่นในคำพูดที่พ่อท่านหนูจันทร์บอกไว้ ว่าอย่าให้ใคร ให้แขวนแต่รูปนี้ถ้าเหี้ยน(สึก)ให้ใส่เหรียญอื่นผมก็เลยไม่ให้ แกดูจะไม่พอใจแล้วพูดในทำนองว่าที่เอาเพราะพ่อท่านหนูจันทร์จารให้ ถ้าไม่มีจารไม่เอาหรอก แล้วแกพูดว่าเดี่ยวจับเสียเลยลูกใครแล้วแกก็ใช้เท้ารุนหลังผมเบาๆของผู้ใหญ่ จนผมหัวทิ่มและตกใจมากและกลัวด้วยเลยวิ่งหนีกลับบ้าน สักครู่มีคนเข็นรถรุน(รถเข็น)มาทางบ้านผมมีคนเดินตามมาหลายคนมีคนนอนอยู่ในรถเข็นผมวิ่งออกไปดูก็เห็นชายคนที่ผมเจอในวัดนอนปากเต็มไปด้วยเลือดขาหักเขาจะพาไปหาหมอที่สถานีอนามัยเพราะชายคนนี้ขับรถล้มที่หน้าวัด ชาวบ้านเลยช่วยกันหามไปส่งอนามัย ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครับว่าเป็นเพราะอะไร........ แต่ตอนนี้รู้แล้วครับ.............บทความบทนี้ขอจบก่อนนะครับตอนนี้ตีสามสามสี่นาทีแล้วแล้วค่อยพบกันครับว่างๆโทรมาพูดคุยกันบ้างนะครับ สวัสดีครับ